CAFER SOLGUN

 Peki, emperyalizm bu işin neresinde? Emperyalistler Türkiye’yi bölmek mi istiyor yoksa Kürtleri “Türk Milleti” içinde eritip Türklüğü yeniden şaha kaldırmak mı istiyorlar? Geçtiğimiz yıl MHP lideri Devlet Bahçeli’nin “tokalaşma” hamlesiyle başlayıp, İmralı’nın devreye sokulmasıyla hızla nitelik ve mahiyeti açıklığa kavuşan adı konulmamış “süreç” ile ilgili, birçok kişi ve çevrenin hâlâ kafası karışık. Karışıklık, gördüğüm, anlayabildiğim kadarıyla, PKK’nin silah bırakıp örgütsel varlığını feshedecek olmasından ziyade bu “açılımın” nereden icap ettiği sorusuna getirilen yorumlardan kaynaklanıyor. Aslına bakarsanız, belli bir çevre var ki, utangaç bir eda takınarak da olsa, bu “süreçten” ziyadesiyle rahatsız olduğu anlaşılıyor. Misal, mevcut iktidar için hissiyatı “Bir an önce gitsin de nasıl giderse gitsin” olanlar, bu durumdan hiç hoşnut değiller. Aksine, “hoşnut” olmak şöyle dursun, Kürtlerin kendilerini “sattığını” düşünüyorlar. Kürtlerin bu ultra ve de ortodoks Kemalist vatanda...

 Tamam, silahlara veda edilsin, PKK kendini feshetsin, legal, yasal, demokratik mücadele esas olsun ve devlet de bir parça dünya alemi şaşırtsın, barış ve demokrasiye şans veren icraatlarıyla kendini göstersin… Ama bu yeni duruma “Mustafa Kemal-İsmet İnönü beraberliği Türk-Kürt kardeşliğidir” gibi mesnetsiz gerekçeler icat etmek, zaten bıçak sırtındaki “sürece” katkı mı sunar, zarar mı verir? Mustafa Kemal’in ölümünün ardından “Milli Şef” ilan edilecek olan “İkinci Adam” İsmet İnönü, 1925’te Şeyh Sait ayaklanması bastırıldıktan sonra, Türk Ocakları’nda yaptığı konuşmada şöyle demişti: “Biz açıkça milliyetçiyiz ve milliyetçilik bizim yegâne birlik unsurumuzdur. Türk ekseriyetinde diğer unsurların hiçbir nüfuzu yoktur. Vazifemiz Türk vatanı içinde Türk olmayanları behemehâl Türk yapmaktır. Türklere ve Türklüğe muhalefet edecek anasırı kesip atacağız.” Başvekil İsmet Paşa, Sivas demiryolunun açılışı dolayısıyla yaptığı konuşmada, “Vazifemiz Türk olmayanları Türk yapmaktır” şeklindeki ...

 Emperyalizme karşı olmak bir “bağımsız” olmak sorunudur. “Emperyalizm” olarak tarif ettiğiniz güçlere karşı “bağımsız” olmanızın güvencesi ise, kuşkusuz, ekonomik, askeri, siyasi ve dolayısıyla uluslararası ilişkilerde kendi politikalarınızı uygulayacak, kendi çıkarlarınızı esas alacak kudrette olmanız ile mümkündür Sadece Cumhurbaşkanlığı Başdanışmanlarından Mehmet Uçum da değil, saray hükümeti ve iktidar partisi sözcülerinin çoğu, hemen her kitlesel muhalefet etkinliğini “emperyalizme” bağlamak eğiliminde. Muhtemelen bu değerlendirme tarzını beğenenler de vardır. Bu “emperyalizme karşı olmak” iddiasıyla gayet uyumlu biçimde, malum, iktidar partisinin “yerli ve milli olmak” gibi bir iddiası da var. Madem okura söz verdim ve ayrıca, “Biz seni anti emperyalist bilirdik? Değil misin yoksa?” türü sorular geldi, bu konuya biraz yakından bakmanın zamanıdır sanırım… Emperyalizmi, biz sol literatürdeki anlam ve bağlamıyla, yani Lenin’in 1916 yılında kaleme aldığı Emperyalizm, Kapitalizmi...

 İnsanları sokağa döken nedenleri anlamak yerine her eleştiri ve toplumsal protestoyu “emperyalizme bağlamak” insanların aklıyla, fikriyle, zekâsıyla düpedüz alay etmekten başka bir şey değil ve aslında bir çaresizlik ve sıkışmışlık, söyleyecek sözü olmamak halinin itirafı… Olay ve olguları olduğu gibi görmekten, anlamaktan ve anlamlandırmaktan yana “sıkıntısı” olanların birtakım hazır slogansı kalıpları vardır ve sıkıştıklarında çareyi onlara sığınmakta bulurlar. Bunlardan en eski ve bazı çevreler nezdinde hâlâ en revaçta olanı, her taşın altında emperyalizm aramak şeklinde kendisini gösteriyor. Bu, aslında “sol” cenahta hayli yaygın bir düşünme ya da düşün(e)meme biçimiydi bir zamanlar. Hemen her konuyu, sorunu veya gündemi emperyalizmle, emperyalizmin oyunu olmakla izah etmek çabasındaydık, yalan yok. “Bir zamanlar” derken kastettiğim esas olarak sosyalist blokun çökmesinden önceki zamanlar. Bu gelişmenin kendisi de dahil olmak üzere o günlerden günümüze çok şey değişti dünyada ...