'Dersim bize ziyarettir'
Yaz veya kış, her fırsat, zaman bulduğumda soluğu Dersim'de alırım. Gidemediğim zaman aralıkları uzayınca, burnumda tüter memleket. Kendimi eksik hissederim. Yapmam, yerine getirmem gereken çok önemli bir işi yapmayı erteliyormuşum gibi bir rahatsızlık duygusu çöreklenir içime. Gidene kadar da bu rahatsızlık duygusu eşlik eder hayatıma. Bilen bilir, Elazığ'da da bir "Dersim" vardır. Elazığ'ın bazı mahallelerine yerleşmişlerdir vakt-i zamanında ve kalmışlardır orada. Bilmeden o mahallelere adımını atan biri bunu insanların, özellikle de kadınlarımızın giyimlerinden, dillerinden anlayabilir hemen. Ve bir de sokakların bakımsızlığından, hala var olan kerpiç tuğlalı evlerden, akşamla birlikte şehrin merkezinin tersine karanlığa gömülüyor oluşundan... Kızımı ilk 2013 yılında, henüz 2 yaşındayken götürmüştüm Dersim'e. Toprak, ağaçlar, ormanlar, sular, Munzur... acaba nasıl karşılayacaktı Dersim'i merakı içindeydim. Dersim'i, Munzur'u çok sevdi. Munz