CAFER SOLGUN

Ülkede artık gizlenemez boyutlarda bir ekonomik kriz var, yükselen bir enflasyon, bunaltan bir hayat pahalılığı, işsizlik ve belki de bu tabloyu daha da ağırlaştıran bir gelecekten yana umutsuzluk, karamsarlık, belirsizlik psikolojisi var. “Günü kurtarmak” bile kendi başına bir “başarı” haline geldi. “Yaşam memnuniyeti” anketlerinde hayatlarından memnun ve mutlu olmayanların oranı azalmıyor, artıyor. İşsizlik oranları içerisinde gençlerin oranı görmezden gelinemeyecek boyutlarda ve üniversiteli gençlerin hayallerini süsleyen şey, Avrupa… Birkaç dakikalık bir Google taramasıyla kısa bir paragrafa sığdırdığım bu gerçeklerle ilgili sayısal verilere ulaşabilirsiniz. Ama daha da önemlisi kendinizden ve çevrenizden hareketle ne durumda olduğumuza dair küçük çaplı anketler yapabilirsiniz ve herhalde en sahici, inandırıcı olanı da bu şekilde elde edeceğiniz veriler olacaktır.  Bu iç karartıcı ekonomik, toplumsal ve psikolojik realiteyi daha da belirgin kılan başka gerçeklerimiz de var. Misal,

Hiç düşündünüz mü, Kürt sorunumuz olmasa mesela… Bu coğrafyada yaşayan bütün halklar kendi kimlikleriyle, dilleriyle, kültürleriyle, değerleriyle barış içerisinde, güven içerisinde, birbirlerine saygıyı esas alan bir eşitlik içerisinde yaşasalar… Devlet herkese eşit mesafede duran bir anlayışla yönetilse, anayasası İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinden ilhamla hazırlanmış kısa ama herkesin kendisini güvence altında hissettiği bir anayasa olsa… Siyasi partilerin birbirleriyle rekabeti daha fazla demokrat, daha fazla özgürlükçü olmaya dair olsa, insanlar seçimlerde tercihlerini kutuplaşmadan, kamplaşmadan, daha iyi bir yönetim arayışına en yakın gördüklerine bakarak yapsalar… İnsanlar birbirleriyle “Bir zamanlar…” diyerek acıyla andıkları hatıralarını paylaşırken, o kayıp zamanların devletini, toplumunu biraz da şaşkınlıkla yad etse, “ilginç zamanlarmış” dese, “tuhaf zamanlarmış” dese ve yaşadıkları zamanın bedeli ödenmiş kıymetine şükretse… Yurttaşların en önemli sorunları kendilerini