Hayat nasihattir
Ninem, benden sonra köye gitti ve orada verdi son nefesini. Geride gün yüzü görmemiş hayatından anılar bırakarak bana ve bir de Tanrı’dan, Dersim evliyalarından, insanları iyilik, doğruluk yolundan ayırmamasını, kötülüklerden uzak tutmasını dileyen dualar... Yoğun ve yorucu bir gündü. Zihnim yorgundu daha çok. Sağıma soluma dikkat ederek girdim eve. Annem komşularda olmalıydı. Yaşlı ninem karşıladı beni. Gözleri iyi görmüyor, kulakları da iyi işitmiyordu artık ya, “seni kokundan tanıyorum” diyordu. İçeri geçtim. Kerpiç tuğlalı, toprak damlı evimizin tek gözlü odasına. Uzandım. Annemin evine gelişim doğru değildi aslında. Bu, son olmalıydı. Vedalaşıp gitmeliydim sabah erkenden. Zaten “birkaç günlüğüne geldim” filan demiştim. Ninem, aç olup olmadığımı sordu. “Değilim” dedim, annem gelsindi de. Ninem kapı önüne çıktı. O günden sonra anladım ninemin bu davranışının sebebini. Benim nöbetimi tutuyordu aslında o... Ninem kapının eşiğine henüz çökmüştü, sokağa bir anda ekip otoları doluştu. Uz