Adını Zerya koydum
“90’lı yıllara geri mi dönüyoruz” tartışmalarına katkıda bulunmayı daha fazla ertelememek adına, “hayır, tarihin tekerlekleri hiçbir zaman geriye doğru dönmez” türü tumturaklı cümleler kurmayacağım. Ama Zozan’lar Suzan olmayacak bir daha diyeceğim, ya da Sosın’lar Çiçek... Şahabettin’lerin çocuklarının adları “Kürtçe olmasın da, Elizabeth de olur” diyen gaddar memurların keyfine terk edilmeyecek... Bir araştırma yapılsa, Kürtlerin yoğunlukta yaşadığı illerimizde, belirli bir yaştaki kadınlar arasında “Suzan”, “Gülistan”, “Menekşe”, “Çiçek” adlarının oldukça yaygın olduğu görülecektir. Ancak Suzan, aslında “Zozan”dır (yayla). Gülistan, aslında “Kürdistan”dır. Menekşe, aslında “Binevş”tir. Çiçek de aslında “Sosın”dır. Bu durumun ne denli yaygın olduğunun, 90’lı yıllarda ayrımına varmıştım, Van’da. Evlerinde kaldığım ailelerden birinin, 3 yaşlarında sevimli, sarışın bir çocuğu vardı; kimliğindeki adı Suzan’dı, evde, mahallede ise Zozan. Garipsenecek bir şey yoktu; Kürtçe yasaktı çünkü...