Bildiri, muhtıra, duyuru ya da her ne ise…

Emekli amirallerin gecenin bir yarısı yayınladıkları “bildiri”, “muhtıra”, kendi ifadelerine göre “duyuru” ya da adı her ne ise, bir haftadır memleketin gündemi oldu. Sürpriz mi? Bence hayır. “Sürpriz” veya şaşırtıcı olan bu “duyurunun” duyulmasının ardından ne şekilde “gündem” olacağının öngörülmemiş olması… 

Emekli amiraller “bildiri” değil “duyuru” demişler ifadelerinde, “öyle olsun” diyerek ben de “duyuru” diyeyim. Bu kavramların Türkçe mealinin birbirinden çok da farklı olmadığını kaydederek…

Duyurunun duyulmasının ardından sosyal medya üzerinden tepkisini “Bu da ne böyle?” şeklinde belirtenlerden biriydim. Her “duyuruya” tepki vermek gibi bir adetim, hassasiyetim yok ama bu tip durumlarda tarafını belli etmenin de gerekli olduğunu düşünürüm. 

Bunun üzerine bazı okur ve takipçilerimden, “İyi ama orada darbe çağrısı, iması filan yoktu ki? Amiraller Montrö Anlaşması için görüşlerini açıklayamazlar mı? Düşünce ve ifade özgürlüğü yok mu onlar için?” şeklinde eleştirel tepkiler geldi. 

Mesele her şeyden önce işin “şekli” veya “usulü” ile ilgili…

Öncelikle Montrö Anlaşmasından imzasını çekmek gibi herkesin üzerinde konuştuğu bir “gündem” var mıdır, doğrusu emin değilim. Velev ki iktidarın böyle bir “niyeti” var. Konuya olan hakimiyetleri nedeniyle emekli amiraller tabii ki görüşlerini beyan etsinler, kamuoyunu aydınlatsınlar, kendi düşünceleri doğrultusunda bir duyarlılık, farkındalık yaratmaya çalışsınlar, hükümeti bu niyetinden vazgeçirmek için etkilemeye çalışsınlar, eleştirsinler, uyarsınlar; her yurttaş gibi onların da hakkıdır, sorumluluğudur…

Aynı şekilde “takkeli amiral” görüntüsünden rahatsızlıklarını da nedenleriyle birlikte belirtebilirler elbette. Nihayet ülkenin gündemi olmaktan çıkmış “laik-anti laik” kutuplaşması yaratmak gibi bir üsluptan kaçınmaya özen göstererek…

Fakat bunu gecenin bir yarısı, 104 imza ile, “emekli amiral” titrlerini kullanarak ve “Yüce Türk milleti!” başlığı attıkları bir “duyuru” ile bıktırıcı “Atatürk” vurgularıyla dolu bir dille yapmaları “normal” midir?

Ülkenin yakın geçmişi “Yüce Türk milleti!” başlıklı bildirilerin, muhtıraların, ültimatomların yol açtığı alt üst oluşlarla dolu. Bir kere bu hitap biçimi neresinden bakılsa, “faul”. Düşüncesini, görüşünü, eleştirisini, protestosunu, meramını “Yüce Türk milleti” diyerek açıklamak ne tür bir kafa yapısının ürünüdür; bunu darbelerden, müdahalelerden, muhtıralardan çok çekmiş bu “millet” unutmuş mudur sanıyorlar? 

Eğer niyetleri gerçekten de mevzuyla ilgili görüşlerini beyan etmekten ibaret ise, bu emekli amirallerin içinde bir kişi dahi “Yahu bunu neden gecenin bir yarısı ‘Yüce Türk milleti’ diyerek yapıyoruz ki?” diye sormadı mı? Bunun nasıl algılanacağını düşünmedi, öngöremedi mi? 

Bu insanlar sözüm ona harp akademilerinde strateji, taktik eğitimi görmüş, gayet donanımlı kişiler, analiz yetenekleri, kapasiteleri var, yıllarca askeri birlikler yönetmişler…

Malum pandemi de var, 104 emekli amirali bir araya getirmek güç olabilir, ama bu kişiler adına üç kişi bir basın toplantısı düzenleyerek meramlarını anlatsa, duyurularını okusa ve gazetecilerin sorularını yanıtlasa daha “uygun” bir yol izlemiş olmazlar mıydı?

Muhtemeldir ki yine de iktidar partisinin şimşeklerini üzerlerine çekerlerdi. Ama o zaman “Konuyla ilgili vatandaşlar olarak görüşlerimizi açıklıyoruz, niye rahatsız oluyorsunuz” şeklindeki savunmaları herhalde daha inandırıcı olurdu. Görüşlerinin içeriği bir yana, düşünce ve ifade özgürlüğü hakkını kullanmaları kapsamında arkalarında bugünkünden daha ciddi bir kamuoyu desteği bulurlardı…

Mesele, naçizane, benim açımdan öncelikle budur.

İnsan düşünmeden edemiyor; acaba bu sayın emekli amiraller “Biz duyurumuzu yapalım, peşinden başka duyurular da gelir, iktidar partisini hizaya getiririz” türü bir hesap yapmışlar mıdır? Yapmışlarsa, yanlış hesap. Bu, sadece halktan ve ülke gerçeklerinden ne kadar kopmuş olduklarına delalettir.

İktidar partisinin eleştirilerden hazzetmediği bilinen bir gerçek. Demokratik, meşru zeminde ne kadar sıkıntılı olsa da herkes için hak, hukuk, adalet ve demokrasi mücadelesi yürütmek ile demokrasi dışı hesap, kitap ve arayışlar içerisinde olmak birbirinden çok farklı şeylerdir. “Gitsinler de nasıl giderlerse…” şeklinde bir psikoloji içerisinde olanlar sadece ve sadece demokrasi mücadelesine zarar vermektedirler.

*** 

Madalyonun bir de öbür yüzü var tabii.

Hoşlanmadığı her görüş ve tutum sahibini hemen “asalım, keselim, kapatalım” şeklinde en asgari hukuk değerlerini de hiçe sayarak bastırmak çabası içerisinde olanlar da var çünkü. Bakınız MHP. Hemen “amirallerin maaşını keselim, lojmanlardan atalım, rütbelerini sökelim” tutumu adalet ve hakkaniyetten uzak bir anlayışın ürünüdür. Madem soruşturma açıldı, bırakın soruşturma doğru dürüst yürütülsün. Yargıyı iktidarın siparişleri doğrultusunda harekete geçen bir konuma sürüklemenin demokrasiyi savunmakla en ufak bir alakası bile yok. 

Söz konusu partiye kalsa zaten Anayasa Mahkemesi de hemen kapatılacak. Hukuku keyiflerince yönetme istekleri önünde “engel” gören bir anlayışla siyaset yapıyorlar. 

Memleketin asıl gündemi ne ve biz neler konuşmak durumunda kalıyoruz. Esas hayıflanılması gereken bu aslında…

CS. 9 Nisan 2021. TKNMZHBR